„Þetta var í raun eitt mesta áfall sem hægt er að upplifa að greinast með krabbamein. Það sem kemur einhvern veginn upp í hugann er “þetta er búið” og það er ekkert smá mál að eiga við þessa hugsun. Að geta talað við einhvern sem hefur upplifað þetta og gengið í gegnum þetta er einstakt. Það koma upp svo margar spurningar bæði tilfinningalegar og líkamlegar. Ég tala ekki um þegar það á að fara taka ákvarðanir þegar það liggur kannski á borðinu einhverjir möguleikar í því að gera hlutina svona eða hinsegin.

</s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s>

Jafningjafræðslan er alveg gríðarlega góð gagnvart því að skilja bara hvernig er að eiga við þetta, taka upplýstari ákvarðanir og geta líka fengið innsýn inn í það hvernig er að upplifa þetta. Hvernig er að ganga í gegnum þetta áður en þú gerir það sjálfur. Þarna er ég í raun sem stuðningsfulltrúi að nýta það sem ég hef gengið í gegnum og hjálpað öðrum að líða betur.

</s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s> </s>

Að ganga einn í gegnum svona er ekki gott vegna þess að þetta er mikið að eiga við og getur sótt mikið á mann. Það er svo mikils virði að hafa einhvern tíma að tala um þetta við og opna mál gagnvart öðrum. Það gerir alla þessa hluti miklu breyttari. Stuðningsnetið er alveg gríðarlega breytt fyrir einstaklinginn sem er að greinast. En það er ekki síður notað að Stuðningsnetið kemur inn á aðstandendur því þeir eru líka að ganga í gegnum hlutina með þeim sem greinast og þurfa á stuðningi að halda. “